VOCALOID, KAITO's "My True Self"

"Prawdziwy Ja"
Wykonawca: KAITO
Ans. mokaffe



Nie mogę znaleźć romaji (albo słabo się staram). W zamian mam przetłumaczoną wiadomość od twórcy piosenki.

"To wiadomość dla moich przyjaciół i młodych ludzi, napisana przez moje własne doświadczenia.
My, ludzie żyjący we współczesnym świecie, zmuszeni do polegania na społeczności internetowej - czy wszyscy nie odczuwamy pewnego braku satysfakcji i odizolowania?
Aby zamaskować naszą samotność, coraz częściej wkraczamy w internetowy świat.
Czegoś nam brak. Ale wtedy odkrywamy jak ciężko jest się nam porozumieć z ludźmi.
I wracamy do punktu wyjścia.
'Cyfrowy ogród w ponurym świetle' reprezentuje komputer i komórki z dostępem do internetu.
Wielu nastolatków odczuwa samotność i niepewność gdy przez jakiś czas nie dostają maili (u nas byłby to SMS - przyp. tłumacza) bądź sami ich nie ślą.
Czy w ten sposób można poczuć się szczęśliwym? Aby przed tym uciec trzeba samemu zrobić pierwszy krok.
Boisz się innych ludzi? Oni na pewno też się boją. Łatwiej zagadać do kogoś z uśmiechem na twarzy.
Spójrz wokół siebie - pewnie znasz osoby, które często wybuchają gniewem albo są niesamowicie podejrzliwe względem innych. Nie mają dużo przyjaciół, prawda?
Czy uśmiechasz się w myślach innych ludzi? Proszę, uśmiechaj się.

Właśnie o tym jest ta piosenka. Przepraszam, jeśli ta przemowa zabrzmiała pompatycznie.
Pierwsza część piosenki opisuje mnie a druga mówi o moim drugim ja, które wyrzuca z siebie prawdziwe uczucia zrodzone z samotności.
Wystarczy krok do przodu abyś przestał być sam - wtedy też zniknie twoje drugie ja. Jednak ona zawsze będzie obserwować cię z dala więc pamiętaj by iść przed siebie.
Życzę Ci, by twoje drugie ja nigdy więcej się nie pojawiło."


***

Czemu moje serce pęka od łez?
Czemu tak bardzo siebie nienawidzę?

Ludzie mijają mnie, śmieją się --
Może ze mnie?

Czemu w ogóle oddycham?
Gdybym tak mógł przestać, to bez sensu

"Błagam, niech ktoś mi pomoże"
Woła moje samotne serce
Choć udaję silnego
Chcę żeby ktoś mnie wreszcie znalazł

Dlaczego tak jest, że choć czuję się taki opuszczony
To tak zaciekle odpycham od siebie innych?
Jestem pewien, że gdybym zniknął jutro z tego świata,
Nikt by tego nie zauważył i nie uronił ani jednej łzy
"Chcę kogoś kto się ze mną śmiał i płakał"
Moje drugie ja wzdycha i krzyczy

Wszystkich moich przyjaciół
Mam w cyfrowym ogrodzie w ponurym świetle

Łatwo od nich odejść, łatwo do nich podejść
Mogę sobie po prostu pójść jeśli coś pójdzie nie tak

Ale już wiem, że to nie to
Czy nie masz ochoty zrzucić maski i rozpocząć nowego życia?

Nawet teraz nie jestem pewien
Czy powinienem dotknąć choćby tej najmniejszej zmarszczki
Nie staniesz się "Prawdziwym Mną", po cichu właśnie tego pragniesz
Najwyższy czas z tym skończyć i obudzić się
Czy w lustrzanym odbiciu ludzkich serc
Znajdę uśmiechniętego siebie?

Od tej chwili - proszę, idź przed siebie,
Bo chodź zniknę, to zawszę będę obserwować cię...