21 października 2010

Bleach, OP2 "D-tecnolife"


Wykonawca: UVERworld

Zgłoś swego kandydata do I Eventu Dedans Gothique!



ienai itami kanashimi de KIZUtsuita kimi yo
kesenai kako mo seoi atte ikou ikiru koto o nagedasanai de

tsunaida kimi no te o

itsuka ushinatte shimau no ka na
usurete iku egao to kimi o mamoritai kara
hibiku boku o yobu koe sae kare
toki ni sou kaze ni kaki kesaretatte
kimi o mitsuke dasu

ienai itami kanashimi de KIZUtsuita kimi
mou waraenai nante hito kirai nante kotoba sou iwanai de
mienai mirai ni okoru koto subete ni imi ga aru kara
ima wa sono mama de ii kitto kizukeru toki ga kuru daro

sabikitta hito no you ni

kasanari au dake ga munashikute
hitori de ikite ikerutte itta
arifureta yasashisa kotoba ja
ima wa mou todokanai hodo ni kimi wa uzukidasu

tsunai da kimi no te wa nanigenai yasashisa o motome
Do you remember
itami o shiru koto de hito ni yasashiku nareru kara
Drive your life

ienai itami kanashimi de KIZUtsuita kimi
mou waraenai nante hito kirai nante kotoba sou iwanai de
mienai mirai ni okoru koto subete ni imi ga aru kara
ima wa sono mama de ii kitto kizukeru toki ga kuru daro

How can I see the meaning life
kieteku you're the only

kowarenai you ni to hanarete iku kimi
mou waraenai nante hito kirai nante kotoba sou iwanai de
ima wa by and by mie nakuttatte subete ni imi ga aru kara
kesenai kako mo seoi attekou ikiru koto o nagedasanai de

You'd better forget everything Remember your different life
You'd better forget everything Remember modoranai kedo

hizunda kioku no you na toki no naka de itsuka wakari aeru kara

***

Nie sposób uleczyć tych ran jakie zadały ci ból i smutek
Na barkach nosisz ciężar nieusuwalnej przeszłości; proszę, nie mów, że nie chcesz już żyć

Pamiętam jak trzymałem twoją dłoń...

Czy zabraknie nam tego kiedyś?
Chcę chronić ciebie i twój słabnący uśmiech
Rozbrzmiewające wołanie cichnie z każdą sekundą
Nawet jeśli doszczętnie wymaże je wiatr;
Odnajdę cię

Nie sposób uleczyć tych ran jakie zadały ci ból i smutek
Nie mów, że nie stać cię na uśmiech, nie twierdź, że nienawidzisz ludzi
Wszystko co zdarzy się w niewidzialnej przyszłości ma znaczenie
Dlatego pozostań taką jaką jesteś, kiedyś zrozumiesz

Niczym pokryty rdzą...

Tak pustym wydawało się samo przebywanie razem bez jakichkolwiek słów czy gestów
Powiedziałaś, że w pojedynkę doskonale sobie radzisz
I jak zwykle ujęłaś to w miłych słowach
Twój ból stworzył między nami przepaść, której nie potrafię pokonać

Twoja dłoń w mojej szukała jakiegokolwiek śladu dobroci
Czy pamiętasz?
Zaznawszy cierpienia uczysz się, jak być dobrą dla innych
Sama podejmuj decyzje

Nie sposób uleczyć tych ran jakie zadały ci ból i smutek
Nie mów, że nie stać cię na uśmiech, nie twierdź, że nienawidzisz ludzi
Wszystko co zdarzy się w niewidzialnej przyszłości ma znaczenie
Dlatego pozostań taką jaką jesteś, kiedyś zrozumiesz

Jak dostrzec sens życia?
Znikam, tylko ty...

Nie zmienisz więc zdania; oddalasz się ode mnie
Nie mów, że nie stać cię na uśmiech, nie twierdź, że nienawidzisz ludzi
"Niebawem" trwa właśnie teraz: może tego nie dostrzegasz, ale zapewniam cię, że wszystko ma sens
Na barkach nosisz ciężar nieusuwalnej przeszłości; proszę, nie mów, że nie chcesz już żyć

Lepiej zapomnij o wszystkim. Pamiętaj o swym drugim życiu
Lepiej zapomnij o wszystkim. Bo choć nie możemy wrócić...

Gdy nadejdą czasy wypaczonych wspomnień: wtedy zrozumiemy

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz