16 października 2010

VOCALOID, Gakupo's "Paranoid Doll"


"Lalka w paranoi"
Wykonawca: Kamui Gakupo

Przyznam, że sama do końca nie wiem, o co chodzi w tej piosence.


***
torawareta ikiba no nai kokoro ugokenaku naru
jibun no kimochi sae mienai me wo somuketeru
te no hira ni tsutsumarete iru chou you ni
tobitakute mo tobenai hane ga

"tsugou no ii youni ikireba ii yo"
"kurushii nante iwasenai kara"

mimimoto de kikoeru yuuwaku

jiyuu wo motomete wa tadoritsukezu
ibasho no nai genjitsu ni
omoidoori ni naranai chizu wo nagamete iru
karada ga kirisakare itami ni kiete iku
kioku mo negai mo
setsunaku irozuki hidarite ni wasurerarenu kizu
BOKU WA PARANOIA

tsunagareta teashi kakusareta hitomi no naka ni
omoidasu ano omokage wa maboroshi nanoka

"zenbu sutete shimaeba raku ni nareru yo"
"itami ga kaikan ni kawatte iku yo"

tewatasareru kindan no akai mi

jibunrashisa nante wakaranakute
kako ni shibarare kurikaesu
toki no ayamachi ni kizukazu ni "ano mi wo kudasai"
te ni iretai mono wo tsukamenakute
kienai kizu wo fuyasu dake
kizutsuite shimatta mishiranu sekai ni nokosareta
BOKU WA PARANOIA

unadareru kubi
kikoenai mimi
sakebenai nodo
ugokenai ashi
kore ga genjitsu ga yume kawaranai
demo kimi wa tashika ni boku wo mite ita

kurai yami no naka de mogaki nagara
nandomo jibun wo mitsuketeru
migite ni nokoru akai iro BARABARA no chouchou
konomama nemurazu ni aruki tsuzukereba
itsuka wa tadoritsukeru?
yuku te ni kimi no ashiato ga mieru mou modorenai
BOKU WA PARANOIA

***
Me uwięzione w potrzasku serce stało się niezdolne do ruchu.
Odwracam oczy, nie mogąc zobaczyć nawet własnych uczuć.
Skrzydła, które trzymam w swej dłoni są niczym motyle,
Chcą latać, ale nie mogą.

“Powinieneś żyć tak, aby było ci wygodnie.”
„Nigdy nie pozwolę ci powiedzieć, że cierpisz”.

Słyszę tego rodzaju pokusy w moich uszach.

Ciągle szukam wolności, ale nie mogę jej znaleźć
W tej okrutnej rzeczywistości, gdzie nie ma dla mnie miejsca,
Wpatrując się w nieprzyjemną mapę.
Moje ciało zostało pocięte i gaśnie w bólu.
Zarówno me wspomnienia i marzenia boleśnie zmieniają swe barwy.
W mej lewej dłoni jest niezapomniana rana.
Jestem paranoją.

Me kończyny są związane. W mych ukrytych źrenicach
Powoli przypominam sobie twarz; czy to zwykłe złudzenie?

“Byłoby o wiele prościej, gdybyś po prostu wszystko zostawił.”
„Twój ból stanie się przyjemnością.”

Wręczałem zakazany czerwony owoc.

Nie rozumiejąc znaczenia „bycia sobą”,
Znowu i znowu staję się przywiązany do przeszłości.
Nie zdając sobie sprawy ze złego czasu, wołam „Daj mi ten owoc.”
Nie mogąc osiągnąć tego, co chcę osiągnąć,
Ciągle otrzymuję coraz trwalsze rany.
A kiedy to wszystko już wiem, jestem już zostawiony samotnie w obcym świecie.
Jestem paranoją.

Zwieszam głowę,
Me uszy nie są w stanie nic usłyszeć,
Me gardło nie może wydać krzyku,
A me stopy się nie poruszają...
Nie wiem, czy to sen czy rzeczywistość,
Ale jestem pewny, że na mnie patrzyłaś.

Walcząc w środku nieprzeniknionej ciemności,
Odkrywałem siebie wiele razy,
Gdy te czerwone motyle w mej prawej dłoni odlatywały.
Jeśli nie spałbym, a zamiast spać wciąż szedł,
Kiedy byłoby mi dane dosięgnąć tego miejsca?
Widzę ślady twych stóp na mojej drodze, więc mogę jeszcze zawrócić.
Jestem paranoją.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz